Αισιοδοξία μόνο..

Του Χριστόδουλου Ι. Στεφανάδη*

"Η απαισιοδοξία δεν κέρδισε ποτέ καμία μάχη''.
Ντ. Αϊζενχάουερ Αμερικανός
Αρχιστράτηγος και Πρόεδρος

Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν βαθειά αισιόδοξοι και αυτό διαφαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζαν τη ζωή. Ο Όμηρος είναι ένας από τους πρώτους Έλληνες στοχαστές, που ύμνησε μέσα από τα έπη του το πάθος για τη ζωή. Στο διάβα των αιώνων και ιδιαίτερα στις οριακές στιγμές για την επιβίωση ως Έθνος, η αισιοδοξία δεν έλειψε ποτέ από τη ψυχή των Ελλήνων, αφού συνιστά ένα από τα βασικότερα γνωρίσματα του θαυμαστού αυτού λαού.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα μας διέρχεται μεγάλη κρίση. Οι απαισιόδοξοι εντός και εκτός των συνόρων προαναγγέλλουν δεινά με τα οποία αναπόφευκτα θα βρεθούμε αντιμέτωποι τους επόμενους μήνες ή τα αμέσως επόμενα χρόνια. Δεινά τα οποία σχετίζονται με την οικονομία, αλλά και με την κοινωνική συνοχή και κατ' επέκταση με την εθνική μας υπόσταση. Αναζητούν σωτήρες ή προσπαθούν να τους επινοήσουν.

Οι καιροσκόποι δημαγωγούν επενδύοντας στο φόβο, στην ανασφάλεια, αλλά και στη λαϊκή οργή. Οι πολιτικοί και ειδικότερα εκείνοι, οι οποίοι έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την παρούσα κατάσταση, αφού με λανθασμένους χειρισμούς άσκησαν την εξουσία κατά την τελευταία κρίσιμη περίοδο προσπαθούν τώρα να περισωθούν από την τιμωρητική ψήφο του λαού κάνοντας λόγο για λάθη, τα οποία έπραξαν και διδάχθηκαν! Λες και η κεντρική πολιτική σκηνή είναι σχολείο για επίδεκτους και ανεπίδεκτους μαθήσεως!

Οι αισιόδοξοι, όμως, πιστεύουν ότι η παρούσα οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση θα ξεπεραστεί και θα αποτελέσει την απαρχή μιας καλύτερης κοινωνικής συμβίωσης, πατριωτικής έξαρσης και αειφόρου ανάπτυξης. Σε αυτούς τους αισιόδοξους ανήκω και εγώ. Διότι πιστεύω με πάθος στην ελληνική ψυχή. Θα διηγηθώ μία πραγματική ιστορία, που σημειολογικά συνηγορεί την αισιοδοξία μου.

Ήταν καλοκαίρι του 74. Μόλις το δικτατορικό καθεστώς της εποχής εκείνης σπασμωδικά είχε καλέσει σε γενική επιστράτευση μετά τον καταστροφικό "Αττίλα" στην Κύπρο. Η επιστράτευση με βρήκε σε μία πυραυλάκατο του Πολεμικού Ναυτικού, ως στρατεύσιμο Σημαιοφόρο-Ιατρό. Το πολεμικό πλοίο ετοιμαζόταν εσπευσμένα να αποπλεύσει από τον ναύσταθμο της Σαλαμίνας. Λίγο πριν από τον απόπλου έρχεται και επιβιβάζεται κουτσαίνοντας ένας Χιώτης ναύτης - μηχανικός με φύλλο πορείας από το Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Είχε ζητήσει μόνος του να λάβει εξιτήριο και να έλθει στο πλοίο που υπηρετούσε τη θητεία του. Είχε προηγουμένως χειρουργηθεί για κιρσούς στα πόδια του, τα οποία ήταν πρησμένα και τυλιγμένα με επιδέσμους από την πρόσφατη χειρουργική επέμβαση και τα ράμματα βέβαια δεν είχαν αφαιρεθεί.

Προτίμησε, όμως, το πολεμικό πλοίο έστω και υποφέροντας από την ασφάλεια του νοσοκομείου. Διότι πίστεψε ότι η Πατρίδα κινδυνεύει και ότι θα έπρεπε να είναι και αυτός εκεί. Δεν θυμάμαι το όνομα του. Αλλά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Θα μπορούσε να είναι εκείνος, που προέλασε ρακένδυτος στα βάθη της Μικράς Ασίας το 1922, διότι πίστευε ότι και εκεί ήταν Ελλάδα. Θα μπορούσε να είναι αυτός που πολέμησε πεινασμένος με πάθος στα Αλβανικά βουνά το 1940.

Αυτός που θυσιάστηκε στην Εθνική αντίσταση ή εκείνος που απαγχονίστηκε στην Κύπρο από τους αποικιοκράτες, διότι ήθελε να είναι ελεύθερος. Αυτή είναι η ελληνική ψυχή. Δεν ξέρω εάν έχει γονιδιακή βάση το χάρισμα αυτό των Ελλήνων ή αν έχει σχέση με το θεϊκό περιβάλλον που ζούμε. Αυτό, όμως, το χάρισμα θα ξανακάνει σίγουρα την Ελλάδα μεγάλη! Πριν από λίγα χρόνια βρέθηκα στο Κουσάντασι πηγαίνοντας να θαυμάσω την αρχαία Έφεσο. Πάνω ακριβώς από το λιμάνι, σε ύψωμα και σε περίοπτη θέση, οι άσπονδοι φίλοι μας έχουν στήσει έναν μεγάλο ανδριάντα του Κεμάλ Ατατούρκ.

Ο ανδριάντας αυτός είναι στραμμένος προς το Αιγαίο και κοιτάζει βλοσυρά, δείχνοντας με το βραχίονα και το δάχτυλό του την ελληνική θάλασσα, υπονοώντας την προφανώς ως ζωτικό χώρο των Τούρκων. Αλλά, όμως, εκεί που δείχνει ο Κεμάλ είναι τα νερά του Ποσειδώνα. Είναι η πατρίδα του Ομήρου. Είναι το νησί του Ιπποκράτη. Είναι το νησί της Αποκάλυψης του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Είναι η πατρίδα του Οδυσσέα Ελύτη. Είναι η πατρίδα του άγνωστου ναύτη-μηχανικού από τη Χίο με τα πρησμένα πόδια, ο οποίος εθελοντικά ήρθε από το νοσοκομείο στο πολεμικό πλοίο κουτσαίνοντας, διότι πίστεψε ότι η Πατρίδα κινδυνεύει.

Σε λάθος, επομένως, κατεύθυνση δείχνει ο Κεμάλ Ατατούρκ....

*Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης είναι Καθηγητής Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

Πηγή